พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า พิมพ์ฐานขีด เนื้อชืนเขียว จ.พิจิตร No. 0375

วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ เป็นวัดหลวงของเมืองพิจิตร สร้างในสมัยสุโขทัยตอนปลาย อยู่ในบริเวณพระราชวังโบราณหรือที่เรียกกันว่าบริเวณเมืองเก่าในปัจจุบันเป็นต้นกำเนิดพระพิจิตรที่มีชื่อเสียงอีกพิมพ์หนึ่งก็คือพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า เรียกว่าพระพิมพ์นี้เป็นพระที่มีความนิยมสูงสุดตลอดกาล พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า เป็นพระที่สร้างด้วยเนื้อชินเงินบางองค์ก็แก่เนื้อตะกั่ว มีความเชื่อว่าพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่ามีส่วนผสมของ “เหล็กน้ำพี้”ซึ่งเป็นเหล็กเนื้อดีที่สุดของจังหวัดพิจิตร และมีความศักดิ์สิทธิ์ในตัว พุทธลักษณะของพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า เป็นปางสมาธิ ประทับนั่งอยู่บนฐานซึ่งมีลักษณะแบบฐานหมอนปีกองค์พระทรงกลมรีรูปไข่ มีพิมพ์แขนกลมที่ถือว่าเป็นพิมพ์นิยม พิมพ์แขนหัก พิมพ์ฐานขีด พิมพ์ไม่มีฐานฯ เอกลักษณ์ของพระพิมพ์เม็ดข้าวเม่าจะมีขนาดเล็กมาก คือมีความกว้างขององค์พระประมาณ ๐.๖ ซ.ม. เท่านั้นเอง วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ นอกจากจะขุดพบเจอพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่าแล้วยังมีพระที่พบอีกหลายพิมพ์ที่มีชื่อเสียงได้แก่ พิมพ์พิจิตรหน้าวัง พิมพ์นาคปรก พิมพ์พิจิตรผงดำฯ พระทุกพิมพ์ของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ถือว่าเป็นพระที่ยอดเยี่ยมทางแคล้วคลาดคงกระพันชาตรีเป็นเลิศทุกพิมพ์

พระเครื่องเมืองพิจิตร โดยส่วนใหญ่เราก็มักจะนึกถึงพระซึ่งมีขนาดเล็กๆ เช่น พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า พระนาคปรกใบมะขาม พระพิจิตรเม็ดน้อยหน่า พระพิจิตรเขี้ยวงู เป็นต้น ซึ่งความเป็นจริงแล้วพระเครื่องเมืองพิจิตรก็มีพระเครื่องที่มีขนาดใหญ่อยู่หลายอย่างด้วยกัน เช่น พระพิจิตรวัดนาคกลาง พระนาคปรกพิจิตรกรุมะละกอ พระพิจิตรหัวดง และพระพิจิตรใบตำแย เป็นต้น พระเครื่องเมืองพิจิตรทุกพิมพ์ล้วนแล้วแต่เป็นพระที่หาพระแท้ๆ ยากแทบทั้งสิ้น เนื่องจากมีการทำปลอมเลียนแบบมาช้านาน จากความนิยมกันมาตั้งแต่ในอดีต

กรุที่พบพระเมืองพิจิตรนี้ ก็พบด้วยกันหลายกรุ เช่น

กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ

กรุวัดนาคกลาง

กรุท่าฉนวน

กรุวัดเขมาภิรตาราม

กรุมะละกอ กรุวัดช้าง

กรุวัดท่าสะท้อน

กรุวัดโพธิ์ประทับช้าง ฯลฯ

พระเครื่องเมืองพิจิตรมีอายุการสร้างตั้งแต่ครั้งกรุงสุโขทัยเรื่อยมาจนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา

จังหวัดพิจิตร ได้ชื่อเป็นเมืองของนักรบในสมัยโบราณ ตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัยตลอดมาจนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา เมืองพิจิตรจัดเป็นเมืองหน้าด่านมาโดยตลอด ดังนั้นพระเครื่องเมืองพิจิตร โดยส่วนใหญ่จึงมักจะมีพุทธคุณเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี พระเครื่องเมืองพิจิตรมีเอกลักษณ์ที่เป็นที่รู้จักกันมากก็คือพระเครื่องขนาดเล็กจิ๋ว ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าพระเครื่องของเมืองอื่นๆ แต่ถึงจะมีขนาดเล็กก็เล็กพริกขี้หนู เข้มขลังในด้านพุทธคุณ ในสมัยก่อนนั้น จัดเป็นพระเครื่องยอดนิยมของสังคมผู้นิยมพระเครื่องเลยทีเดียวครับ
 
เรื่องราวจริงในอดีต...ของ บุญเพ็ง หีบเหล็ก  นักโทษประหารคนสุดท้ายของกรุงรัตนโกสินทร์ ยังอมพระเมืองพิจิตรไว้ในปาก ทำให้มีดดาบเพชฌฆาตไม่ระคายผิว บุญเพ็ง หีบเหล็ก  เป็นฆาตกรโรคจิตเมื่อลงมือฆ่าใครแล้วจะหั่นศพเป็นชิ้นๆแล้วใส่ "หีบเหล็ก" โยนทิ้งน้ำจึงมีฉายาว่า บุญเพ็ง หีบเหล็ก...ในช่วงประหารชีวิตนายบุญเพ็งนั้น เพชฌฆาตรำดาบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วได้ลงดาบอันคบกริบลงบนคอ แทนที่คอจะขาดเลือดพุ่งกระฉูดกลับกลายเป็นว่า คมดาบนั้นไม่ได้ระคายเคืองผิวเลยแม้แต่น้อย จนเพชฌฆาตพูดว่า "เอ็งมีอะไรดี ให้เอาออกมาเสียเถอะมิเช่นนั้นจะเอาไม้รวกสวนทวาร(ก้น) แล้วจะเจ็บปวดทรมานจนตาย" หลังจากนั้นเพชฌฆาตก็เอาพระพิจิตร ที่นายบุญเพ็ง อมไว้ในปากขว้างทิ้งไปในกอไผ่ คราวนี้เพชฌฆาตรำดาบใหม่ จนบุญเพ็งเคลิ้มเผลอ ทันใดนั้นคมดาบก็ฟันดังฉับ สิ้นเสียงคมดาบ คราวนี้คอของนักโทษบุญเพ็งขาดหัวกระเด็น จนเลือดพุ่งกระฉูด ผู้คนที่มาดูต่างร้องวี๊ดว้ายระงม ศพของบุญเพ็ง หีบเหล็ก ถูกนำไปฝังไว้ในป่าช้านั้นเอง จนภายหลังญาติมาจัดการเผาศพตามพิธี และกล่าวกันว่า รอยสักช่วงแผ่นหลัง ของเขา เผาไฟไม่ไหม้ ญาติเก็บกระดูกใส่เจดีย์ไว้ข้างอุโบสถวัด จนช่วงหลังเจดีย์ถูกรื้อออก ทางวัดภาษี จึงได้ให้ช่างปั้นรูปปั้นจำลอง ไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ เมื่อ พ.ศ.2537 ตั้งไว้ในศาลเล็ก ๆ ติดกับวิหาร ซึ่งเป็นอนุสรณ์ว่า เขาเป็นนักโทษประหารคนสุดท้ายเมื่อปี พ.ศ. 2474 ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อวันที่ 24 มิ.ย.2475 ศาลบุญเพ็ง หีบเหล็ก แต่กลับกลายเป็นศาลที่มีคนไปกราบไหว้บูชา เสี่ยงโชคเสี่ยงลาภ ได้เงินบุญมาทำนุบำรุงวัดอยู่มิใช่น้อย_ใครอยากจะไปย้อนรอยประวัติศาสตร์ และอยากจะไปทำบุญ ก็เชิญ วัดภาษี ตั้งอยู่ที่ ซอยเอกมัย23 แขวงคลองตันเหนือ กรุงเทพฯ

 

(หากต้องการดูพระทั้งหมดในร้าน กดหน้าแรก ด้านบนเลยนะครับ)